In augustus van dit jaar ben ik 40 jaar werkzaam in de mooie sector ouderenzorg. Wat is er veel ten positieve veranderd de afgelopen 40 jaar. Toen ik begin jaren tachtig als verzorgende op een verpleegafdeling werkte voor mensen met dementie vonden we het heel normaal dat mensen de laatste jaren van hun leven alleen kleding van zichzelf hadden – alle andere zaken waren van het verpleeghuis – en op een vierpersoonskamer verbleven zoals in een ziekenhuis. Vaak overkwam het de bewoner dat hij/zij gedurende de tijd in het verpleeghuis ook nog drie keer werd overgeplaatst naar een andere afdeling omdat hij/zij verder achteruitging. Gelukkig is daarin veel verbeterd; zoals een eigen appartement met vertrouwde spullen, eigen sanitair en kleinere groepen. Toch is er nog niet eerder een periode in die 40 jaar geweest waarin ik me zoveel zorgen maakte over onze mooie betekenisvolle sector als ik nu doe.

We weten allemaal dat de samenstelling van onze samenleving sterk aan het veranderen is. Het aantal ouderen en het aantal oude ouderen groeit zeer sterk. Het aantal beschikbare beroepskrachten en de financiën die nodig zijn om professionele zorg te bekostigen, groeit niet mee in hetzelfde volume. En dat kan ook niet, we zullen als maatschappij (wij allemaal dus) nieuwe oplossingen moeten vinden voor hoe we zorgzaam met elkaar willen samenleven in de wetenschap dat een groot deel van onze samenleving ouderen zijn.

Als ouderenzorgorganisaties hebben wij zelf ook een verantwoordelijkheid de zorg voor de toekomst goed te organiseren. Wij doen dit door een combinatie van zorg door onze kundige mensen en informele zorg van naasten of dorps-/buurtgenoten. De ontwikkeling en toepassing van zorgtechnologieën maakt ook dat er minder professionele inzet nodig is en mensen langer thuis kunnen blijven wonen. Deze veranderingen kosten echter tijd en energie. Zowel de landelijke overheid als de regionale zorgkantoren zijn van plan ons dusdanig financieel te korten in 2024 dat we ons vooral moeten gaan richten op reorganiseren en wellicht verder gaan met minder professionals. Dat laatste is mijn grootste zorg. Hoe zijn en blijven we een betrouwbare sector om in te werken? Vooral als we moeten reorganiseren en tegelijkertijd bezig moeten zijn om voor de toekomst de ouderenzorg te organiseren, terwijl veel meer ouderen zorg nodig hebben? En hoe blijven we ervoor zorgen dat mensen de keuze maken en blijven maken om te werken in onze mooie sector? Ook is het in een reorganisatieperiode niet mogelijk om met noodzakelijke innovatie bezig te zijn. Ik vraag u dan ook de petitie die we gemaakt hebben samen met 26 Noordelijke ouderenzorgorganisaties te ondertekenen: https://kortnietopouderenzorg.petities.nl

De petitie wordt op 4 juli aanstaande aangeboden aan Tweede Kamerleden.

Roeli Mossel
Bestuurder NNCZ