Afgezien van (beeld)bellen en een groet via het raam hebben bewoners van woonzorgcentra de afgelopen weken zeer weinig tot geen contact met familieleden en naasten. Bij de NNCZ met vestigingen in Drenthe en Groningen signaleert men een steeds grotere behoefte van bewoners en naasten om in elkaars nabijheid te zijn en op een iets intensere manier contact met elkaar te hebben. Vanwege allerlei hygiëne en veiligheidsredenen blijft dit lastig, maar door op zoek te blijven gaan naar mogelijkheden ontstaan er creatieve en mooie oplossingen; vanaf volgende week rijden er door Groningen en Drenthe de ‘NNCZ Babbelbussen’.  

Normaal worden de bussen van de NNCZ ingezet om cliënten naar bijvoorbeeld dagbesteding, het ziekenhuis of sport te brengen. Veel van dit soort activiteiten zijn afgelast waardoor de bussen deels stilstaan. Deze bussen zijn nu tijdelijk omgebouwd tot ontmoetingspunt. In de ‘NNCZ Babbelbus’ kunnen bewoners en naasten op een veilige en verantwoorde manier contact maken met elkaar. De bus is zo ingericht dat deze voldoet aan de geldende hygiëne maatregelen.  

Hoe ziet de bus eruit?  

In het midden van de bus is een scheiding gemaakt waardoor er twee gedeeltes in de bus zijn ontstaan. Het bovenste deel van de scheidingswand in de bus bestaat uit plexiglas. Via de achteringang van de bus wordt de client in de bus geholpen. De bezoeker stapt in via de zijdeur en neemt net als de bewoner plaats waardoor er op een persoonlijkere manier meer contact ontstaat dan in de afgelopen weken mogelijk was.  

‘Ondanks dat we weten dat ook de ‘babbelbus’ nog steeds niet is wat onze bewoners gewend zijn, hopen we toch dat deze vorm van communicatie enige verlichting biedt en dat mensen op een intensere manier van elkaars aanwezigheid kunnen genieten’, aldus de bestuurder van de NNCZ Roeli Mossel.  

Fotobijschrift (@NNCZ) Mevrouw Bakker en haar broer hebben elkaar al ruim 6 weken niet gezien. Ze genieten er enorm van dat ze elkaar nu voor het eerst weer van dichtbij zien en spreken. ‘Zes weken is best lang om alleen te zijn. Onze zus van 90 is vorige week overleden en de begrafenis kon ik niet bijwonen. Mijn broer praat me in de bus bij en kan me de foto’s laten zien. Ik ben blij dat we even samen kunnen zijn!’