Afgelopen week maakte RTV Drenthe de cijfers bekend van Zorgplein Noord waarin zichtbaar werd welke tekorten van professionals er in de zorgsector zijn. Deze tekorten waren ook doorgerekend tot en met 2034 en breiden fors uit; de effecten betreffen ‘geen hulp thuis’ en ‘geen plek in het verpleeghuis’. Dit zijn geen onbekende feiten, ze worden alleen zo nu en dan geactualiseerd. Er wordt door veel mensen (waaronder inwoners en professionals) al langere tijd gewerkt om de consequenties van het gegeven van een veranderende samenstelling van onze samenleving (met meer ouderen en minder jongeren) vorm te geven.

Demografie samenleving verandert
Wat ik echter vooral aan de veelvuldige reacties op de berichtgeving van de cijfers van Zorgplein Noord zag, is dat ze niet aansloten bij het feit dat onze samenleving qua leeftijdsopbouw sterk aan het veranderen is. Het bericht ontving veel negatief ingestoken reacties, zoals: “Haal de managers maar weg.”, “Betaal de zorgprofessionals maar beter.”, “Haal de administratie maar weg.” Met deze reacties ben ik het uiteraard niet oneens; geld voor zorg moet ingezet worden voor zorg en zeer beperkt voor andere functionarissen. Zorgprofessionals dienen op dezelfde wijze beloond te worden als vergelijkbare andere werknemers in andere sectoren en administratieve last moet zoveel mogelijk beperkt worden. De reacties veronderstelden echter ook dat als deze punten maar opgelost waren, dat het vraagstuk in de zorg dan wel is opgelost.

Beperktere beschikbaarheid professionals
Dergelijke reacties maken me erg bezorgd, want ze kloppen namelijk niet. Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ze kloppen, want dan konden we het tekort aan professionals redelijk eenvoudig oplossen. Dit is echter niet het geval. Er zijn simpelweg te weinig (jonge) mensen in onze maatschappij aanwezig en dat lossen we qua aanwas van geboren kinderen voor 2034 ook niet meer op. Feit voor de komende jaren is dan ook dat we om moeten leren gaan met een beperktere beschikbaarheid van professionals en met groei van het aantal mensen met een hulpvraag.

Zorgzaam samenleven
Dit gegeven brengt werk aan de winkel met zich mee, voor ons allemaal in onze samenleving. We zullen met elkaar in gesprek moeten over hoe we dit samen kunnen oplossen: welke zaken kunnen we weer bij ons allen leggen in plaats van bij alleen professionals of een klein aantal (vaak overbelaste) mantelzorgers?  Hoe kunnen ouderen een betekenisvolle bijdrage blijven houden (ook bij hulpvragen)? En hoe kunnen we wat meer zorgzaam samenleven?

Ik hoop dat bekendmaking van cijfers hiertoe uitnodigt, in plaats van het vraagstuk buiten jezelf te leggen en te veronderstellen dat anderen het wel op kunnen lossen. Indien dit meer informatie vraagt binnen wijken en dorpen dan zijn we daarvoor beschikbaar!

Roeli Mossel
Bestuurder NNCZ