Een begrip dat we steeds vaker tegenkomen, is ‘zorgzame gemeenschappen’. Een begrip dat me na aan het hart ligt, omdat ik er in geloof dat wanneer we naar elkaar omzien het samenleven voor iedereen wat fijner wordt. De ene keer ben je de brenger van hulp, de andere keer ontvang je zelf hulp van iemand uit je omgeving. Vaak denken we in termen van vrijwilligers doen iets voor iemand met een hulpvraag. Ik hoop echter dat we er in onze maatschappij naar toegroeien dat we het weer vanzelfsprekend vinden om naar elkaar om te zien en iets voor elkaar te betekenen. En volgens mij heb je het dan niet over hulpvragers en vrijwilligers, maar over mensen die iets voor elkaar betekenen.

Vanuit de veranderende samenstelling van onze maatschappij (meer ouderen en minder jongeren) wordt er vaak gedacht dat er te weinig mensen zullen zijn die onderlinge hulp kunnen bieden. Deze gedachte veronderstelt dat ouderen niet meer in staat zijn om hulp te bieden, maar alleen nog hulpbehoevend zijn. Ik zie gelukkig veel en steeds meer actieve ouderen die zich inzetten voor de maatschappij en voor mensen in hun omgeving. Daarnaast zien we in steeds meer  zorgzame gemeenschappen dat  aan een persoon met een hulpvraag ook meteen de vraag wordt gesteld wat hij/zij voor een ander zou willen betekenen. Dit levert mooie voorbeelden op van ‘ertoe blijven doen’, ook als je een hulpvraag hebt. Ik was bij mijn ouders de ramen en mijn moeder naait op dat moment een knoop aan mijn broek. Hiermee doen we beide wat we nu kunnen…

Wat mij betreft gaat het dan ook veel meer over fijn samenleven, daar waar wel de samenstelling van onze gemeenschappen aan verandering onderhevig is. Dat is een veel meer motiverend uitgangspunt dan ertoe aangezet worden om voor elkaar te zorgen vanwege het tekort aan zorgprofessionals, nu en in de toekomst. En als je ervan uitgaat dat iedereen van betekenis kan zijn, ook ouderen en ook mensen met een hulpvraag, dan zijn er opeens ook veel meer kansen dan alleen maar bezwaren om iets voor elkaar te doen. Waarschijnlijk is dan niet het tekort aan beschikbare mensen die iets voor een ander willen en kunnen doen het probleem, maar juist de drempel die velen nog ervaren om aan een ander in je gemeenschap een hulpvraag te stellen. Ik hoop dat we met z’n allen veel plezier beleven aan het toegroeien naar onderdeel zijn van een zorgzame gemeenschap!

Roeli Mossel
Bestuurder NNCZ