Velen hoor ik de laatste tijd zeggen “de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn”. Hier wordt dan vaak mee bedoeld dat de wereld waarin we nu te maken hebben met het Covid-19 virus definitief wijziging in onze samenleving heeft aangebracht. Van sommige verandering wens ik dat ze blijven, andere ook helemaal niet.

Ik hoop van harte dat de bij de start van de eerste uitbraak meer ervaren warmte en “naar elkaar omzien” blijvend is in onze wijze van samenleven. Ik ben er echter niet zeker van dat deze positieve verandering ook blijvend zal zijn. Als zorgorganisatie zijn we ontzettend blij voor onze cliënten en professionals dat er in het voorjaar spontaan deze aandacht was van individuen, maar ook van bedrijven en bv. scholen die zorgden voor aandacht, vermaak of iets lekkers. Heel veel dank daarvoor. Het zou erg fijn zijn wanneer deze vormen van “er zijn voor elkaar” voortgezet gaan worden voor alle mensen in onze samenleving die dat nodig hebben, ook buiten instellingen.

Een verandering die tijdens de uitbraak is ingezet in onze sector is meer gebruik van digitale middelen.  Bv. digitaal contact leggen en elkaar op die wijze even spreken of zien zal niet meer weg te denken zijn in organisaties als de onze. Zowel professionals als cliënten en hun naasten zijn hier versneld aan gewend geraakt. Ook hier hoop ik dat het niet een vervanging van contact zal zijn maar een aanvulling erop. In levende lijve in een ruimte bij elkaar zijn, ook al is het nog op 1,5 meter afstand, is toch ook nog steeds heel plezierig en moeilijk te vervangen!

Saamhorigheid, samen een klus klaren en daar plezier aan ontlenen en trots op zijn is iets wat tijdens de eerste uitbraak erg gevoeld is door ons als professionals. Naast uiteraard de ongerustheid die iedereen voelde om een cliënt te besmetten, zelf besmet te raken of de mensen om je heen te besmetten. Het gevoel van trots verdween in de loop van de tijd naarmate onze gebouwen langer waren afgesloten en mensen in onze maatschappij langer met de consequenties van het Covid-19 virus werden geconfronteerd. Het verlies van trots maakte plaats voor onzekerheid en moeheid, vooral ontstaan door alle negatieve reacties die we als sector of individuele professional over ons heen kregen. Ik zie er echt naar uit dat we de toegenomen korte lontjes weer kwijtraken en dat er weer een zekere mildheid en meer begrip voor elkaar ontstaat, waarbij we meer samen optrekken in plaats van het creëren van tegenstellingen.

Veel gezondheid gewenst,

Roeli Mossel

Bestuurder NNCZ