Deze tijd van het jaar is voor velen een periode waar we naar uitkijken. Een tijd waarin we vakantie vieren, reizen maken, optrekken met onze gezinsleden en veel buiten zijn. Nog meer dan anders vinden we iets van de weersomstandigheden, te koud, te nat, te warm of heerlijk zomerweer, maar ondertussen genieten we gelukkig volop.

Niet voor iedereen is dit weggelegd. Er zijn mensen die graag vakantie zouden willen vieren maar dit vanuit financiële vraagstukken niet kunnen. In onze dagelijkse praktijk van intensieve zorg voor ouderen en chronisch zieken treffen we veel mensen die niet meer zo nodig op vakantie willen maar wel erg hun vertrouwde mensen missen in deze tijd van het jaar. Dit zijn niet alleen familieleden en buren, maar ook hun vertrouwde professionele hulpen die op vakantie gaan. Iets wat de hardwerkende professionals overigens ook erg gegund wordt. Vaak horen we van onze cliënten; “was deze periode maar weer voorbij. Dan zijn mijn kinderen en familieleden weer gezond terug , dan zijn mijn vertrouwde hulpen weer terug…”. Als professionele organisatie doen we er uiteraard alles aan om de dienstverlening ook in de vakantieperiode zo ‘normaal’ mogelijk door te laten gaan. Ieder jaar merken we dat het vinden van voldoende én geschikte vakantiekrachten steeds moeilijker wordt. Hoe goed we de vakantieperiode ook spreiden, het vraagstuk wordt ieder jaar groter. En dan hebben we het alleen nog maar over het professionele deel. Waarbij een vakantiekracht, hoe goed ook, nooit het vertrouwde van een vaste kracht over kan nemen. We zien in deze periode echter ook dat mensen minder bezoek krijgen van familie, vrienden en buren, dus het gemis van bekende vertrouwde mensen om zich heen gaat dan dubbel op. Daar bovenop komt ook nog dat onze vele vrijwilligers, die zeer bijdragen aan contact en ontmoeting, vaak ook in de zomerperiode hun activiteiten wat op een lager pitje zetten .  In iets mindere mate horen we mensen ook over dit gemis aan vertrouwde contacten op zondagen en rondom Kerst. Daar waar eerder in het leven deze periodes of dagen juist in het teken stonden van samen optrekken en elkaar ontmoeten, wordt dat nu soms gemist.

Ik begrijp dat je bij een bepaalde mate van afhankelijkheid dergelijke gevoelens kunt hebben in zo’n periode of op bepaalde (feest)dagen. Tegelijkertijd vind ik het ook erg spijtig. Zouden we hier met z’n allen oplossingen voor kunnen bedenken? Ik zou er graag mijn steentje aan bijdragen. U ook?

Roeli Mossel
Bestuurder NNCZ

Deze column verscheen op 11 augustus 2017 in de Hoogeveensche Courant.