Op de radio hoorde ik een bezorgde en boze zoon over het beleid van een ziekenhuis rondom zijn zieke vader van boven de 90. Hij was in paniek gebeld door zijn bezorgde moeder: zijn vader had erge pijn en lag alleen nog maar in bed. ’s Avonds komt zijn vader nog in het ziekenhuis terecht op de spoedeisende hulp. De dienstdoende arts wil weten of er meer aan de hand is dan de door hem geconstateerde blaasontsteking. Na lang wachten is de conclusie dat een eenmalige handeling door de uroloog nodig is en hij hier later een oproep voor krijgt. Vanuit beleid en regelgeving is er geen reden tot directe opname in het ziekenhuis. Bezorgd en teleurgesteld in o.a. zorgstelsel, overheid en politiek, gaat het oude kwetsbare echtpaar met de zoon weer naar huis.

Vaak zien we  in de dagelijkse praktijk in onze thuiszorg en zorgcentra dat hierboven beschreven situaties uiteindelijk vaak leiden tot een zo grote mate van disbalans thuis, dat dit leidt tot crisisopname in een zorgcentrum, waarna iemand dan ook vaak niet meer naar huis kan of wil. Wat zou het goed zijn dat we in situaties als deze, tot andere oplossingen weten te komen. Ik ben er van overtuigd dat we dan betere oplossingen weten te vinden, die passen bij de vraag van dat moment én gedacht vanuit een macro zorgbudget, ook nog goedkoper zullen zijn. Het betreft hier dan nogal wat instanties, organisaties en personen waar de verandering tot stand zou moeten komen. Zoals bij verzekeraars, ministerie, gemeenten, professionele organisaties, medici, individuele professionals, maar ook bij burgers, dus bij u en mij. Het vinden van snelle en praktische oplossingen, vraagt van velen ander gedrag en andere oplossingen.

Om dit tot stand te brengen zullen we met z’n allen, in wederzijds vertrouwen, moedig op zoek moeten hoe het anders en beter kan. Dan had de zoon bijvoorbeeld een nacht bij zijn ouders kunnen blijven slapen om moeder te ontlasten en was op zondag tijdelijk verblijf voor beide ouderen geregeld in een zorgcentrum. Na 3 weken zouden ze dan weer naar huis kunnen, en zou regelmatig overlegd worden hoe zij zo lang als gewenst thuis kunnen blijven wonen.

Graag lever ik een bijdrage aan het tot stand brengen van deze situatie. U ook?

Roeli Mossel
Bestuurder NNCZ

Deze column verscheen op 10 februari 2017 in de Hoogeveensche Courant.